Van de woestijn naar de Jungle
Blijf op de hoogte en volg Dennis
26 Januari 2018 | Bolivia, Uyuni
Het is inmiddels alweer een tijd geleden dat ik een stukje heb geschreven. Ik kan jullie wel mededelen dat er veel is gebeurd in de afgelopen maand. Kon ik elk jaar maar zo beginnen als deze. Ik was gebleven in Chilie:
San Pedro de atacama de droogste woestijn van de wereld je kon wel raden dat het er overdag bloedheet was. Een enorm toeristisch plaatsje die vele tours aanbied omdat er genoeg te doen is rondom de woestijn. Ik heb hier de Laguna Cejar bezocht een meer waarin men blijft drijven omdat er zoveel zout in het water zit. Erg bijzonder om mee te maken dat je niet hoeft te zwemmen om boven te blijven. Hierna zagen we nog een aantal andere meertjes en werd er een mooie plek uitgezocht om de zonsondergang te zien.
Paar leuke feitjes van de gids; Flamengo's zijn gevoelige dieren want ze onthouden namelijk de plekken waar mensen of andere dieren ze bang hebben gemaakt en keren nooit meer terug naar die plek. In de woestijn kunnen windstoten van 120 kilometer per uur langskomen.
De volgende dag was de tour van de geisers. Om 4:00 ging het wekkertje om anderhalf uur naar de geisers te reizen. De reden waarom het zou vroeg moest was omdat je dan de stoom het mooist kon zien. Wetende dat je in de woestijn zit is het er s'nachts natuurlijk ook vreselijk koud ofterwijl -5 toen wij aankwamen. Gelukkig konden we na de geiser in een heet water bad erg aangenaam. (Dit zou niet de laatste hot spring worden)
Paar leuke feitjes van de gids; het water van de geisers varieert tussen 86 tot 200 graden. In de winter kan het s'nachts wel -50 worden bij de geisers.
Vanuit Chilie ben ik met Freek naar Uyuni gegaan om daar te beginnen de zoutvlaktes te bekijken. Het is inmiddels donderdag 4 januari. We stonden vroeg op om bij verschillende agency's langs te gaan voor de tour. Ik had al een tip gekregen om de Red Planet agency te nemen. Deze zou namelijk een geweldige afsluiter hebben. Toen wij bezig waren met boeken kwamen na ons twee Nederlanders met een Engelsman. Maxie, Caro en Russel, dit zou ons groepje zijn voor de komende dagen.
Op de eerste dag bezochten we een treinen kerkhof. Het werd hier al meteen duidelijk dat dit een geliefd toeristen plekje was. Hierna bezochten we een hotel dat helemaal
van zout is gemaakt midden op de zoutvlaktes waar vlaggen hingen van alle nationaliteiten. Een klein standbeeld voor de Dakar van 2018 kon natuurlijk ook niet ontbreken. Na een anderhalf uur lekker de toeristische "funny" pictures te hebben gemaakt op de zoutvlaktes gingen we verder naar Isla del Pescado. Waar we konden klimmen en opzoek gaan naar de perfecte cactus. Hier merkte ik wel echt dat we op hoogte waren en er heel weinig zuurstof was. 5 treden omhoog en het heigen staat je nader dan het lachen. Bovenop het eiland was het wel enorm rustgevend en prachtig om 360 graden rond te kijken. We sloten de dag af met een zonsondergang, heel anders dan bij het strand maar dit gaf een schitterend plaatje omdat de lucht zo schoon is.
De accommodatie voor de eerste nacht was echt super goed. Om 6:00 in de vroege morgen werd er ontbeten om verder te gaan naar; Dali desert, Red Lagoon, Stone Tree,Geisers en als afsluiter de Polques "hot springs". Je gaat in 1 dag tijd van het ene landschap naar het andere landschap. Grappig was om in een weiland te lopen tussen allemaal lama's, bijzondere beesten wel. Bij de Red Lagoon waren de mooiste flamingo's die ik heb gezien zo roze en niet wit als in Chilie. Mijn absolute hoogtepunt waren wel de hotsprings. Rond een uurtje of 7/8 werd het donker en koud, waarna we met de groep het warme bad in de buitenlucht in gingen. Ik heb nog nooit zoveel sterren bij elkaar gezien. Voor het eerst kon ik patronen herkennen als in het pannetje. In totaal heb ik wel 4uur lang in de hotsprings gelegen, een ongelofelijk bijzondere plek.
De derde dag bestond meer uit het terug reizen dan bezichtigen van landschappen alleen het groene meer gingen we nog langs, maar vanwege wat omstandigheden viel de kleur wat tegen. Na het meer viel onze squad uit elkaar, Max, Caro en Russel gingen naar San Pedro en Freek en ik terug naar Uyuni. Ik kan de red planet tour zeker aanraden om te doen, het is goed georganiseerd en met spontane tourguides die leuk vertellen over de plekken.
Na Uyuni ben ik naar Sucre gegaan de hoofdstad van Bolivia. De reis er naar toe was eentje om niet te vergeten. De bus bracht ons naar Potosi waar Freek zou blijven en ik werd verwezen naar een taxi-chauffeur die mij verder zou brengen. We liepen door wat rare steegjes waarna ik vervolgens in een auto werd gezet. Hier zat ik wel geteld een uur te wachten omringd door allemaal gekke Bolivianen. Dit was wel een moment waarop ik dacht dat ik mijn spulletjes kwijt zou gaan raken. Maar de chauffeur was gewoon aan het wachten op meer passagiers. Eindstand was dat eet gewoon een vreselijk rit werd met weinig beenruimte en een drop off om 2:15 in de nacht in Sucre waar ik vervolgens bij 10 hostels heb aangeklopt maar geen plek was of dicht waren. Toen ik om 3:30 eindelijk een bed had gevonden was ik een blij man. Vervolgens was ik niet van plan lang in Sucre te blijven maar vanwege stakingen in het land reden er geen bussen en waren wegen geblokkeerd (welkom in Bolivia). De stad is erg leuk om te zien met haar mooie witte huisjes en gelegen in een soort vallei. Maar je kunt je er niet vier dagen vermaken met tours etc. Wel worden er in Sucre vele Spaanse lessen aangeboden waardoor er dus veel backpackers aanwezig zijn. Dit zorgde ervoor dat er in de avonden genoeg vermaak was. In het Kultur Berlin hostel heb ik dus ook vele nieuwe mensen. Ook ben ik nog oude bekenden tegen gekomen een groepje Fransen meisjes vanuit Salta. Waarmee ik een avondje uiteten ben geweest waar ik wel iets bijzonders mee maakten, tijdens het eten hoorde ik het nummer ik voel me zo verdomd alleen van Danny de Munck. Van alle Nederlandse nummers... haha
Samen met twee Belgische vrienden van het Kultur Berlin hostel ging ik naar La Paz. In de meest comfortabele bus ooit waarin mijn stoel meer op een bed leek, prima geslapen dus. In La Paz bleef ik 1 nachtje slapen bij Charlotte en Pieter. Wat heel fijn was aangezien zij alles wisten van de stad en mij zo de plekjes konden laten zien waar wat te doen is. La Paz heeft geen metro systeem omdat het omringd is door bergen wat hebben zij dus een kabelbaan om je van A naar B te brengen. Voor slechts 1€ heb je al een retourtje met de kabelbaan die je een schitterend uitzicht geeft over de stad. We bezochten de markt in El Alto hier kon je werkelijk alles kopen straatjes met auto onderdelen, eten, kleding, elektronica noem het zo goed maar op. De markt was ook zo groot dat het onmogelijk is alles te zien. Eind van de dag gingen we opzoek naar de plek waar twee grote Boliviaanse vrouwen zouden gaan worstelen leek mij een must see! Helaas was er geen wedstrijd te vinden.
Tijdens het reizen krijg je vele tips van andere hierdoor belandde ik bij de Wild rover in La Paz. Enorm sfeervol en gezellig hostel. Vanuit hier heb ik een groepje Nederlanders uit Utrecht ontmoet waarmee we de death road zijn gaan doen. Joris-Mo-Lindy-lizzy
Death Road La Paz
Om 7:30 werden we opgehaald door twee bussen bij ons hostel de wild rover. Na aankomst op het startpunt begon het naast de enorme mist ook nog eens te regenen. Eigenlijk een perfecte start voor het doen van een death road tour. Koud, mistig en regenachtig het paste bij deze mysterieuze plek. De eerste aantal kilometers werd op asfalt afgelegd wat nog geen problemen gaf. Het was juist leuk om hierop veel vaart te maken en te genieten van de uitzichten zo ver we die konden zien. Tijdens deze tour wordt het wel duidelijk waaraan zij haar naam te danken heeft. Het tweede en derde deel bestaat namelijk uit losse stenen en modder waar je doorheen scheurt met je mountainbike. Na eerst een beetje in te moeten raken kreeg ik de smaak wel te pakken en kwam het competitie gevoel naar boven. Ik ging steeds sneller en sneller toen ik bij de eerste drie kwam. Hier gebeurde het meest bizarre wat ik ooit gezien heb. De nummer 1 achter de gids gleed met zijn achterband weg en viel gewoon de afgrond in... Ik heb mij doodgeschrokken, deze jongen had echt een engel op zijn schouder want net op dit plekje stonden er veel bomen en bosjes waardoor hij door een boom werd opgevangen. Wij stopten als kopgroep meteen en hielpen de beste jongen terug naar boven, maar wat een schrik! Dit was het moment waarop ik echt besefte dat dit THE DEATH ROAD is. Mijn competitie gedrag kreeg toch een kleine terug slag, tot dat ik hoorde dat we het laatste stuk om hoog moesten, daar spaarde ik mijn energie voor om vervolgens volle bak omhoog te fietsen. Ik kwam toch nog als derde over de finish streep. Het was echt een waanzinnige ervaring, elke bocht geeft je gewoon zo'n adrenaline kick. De omgeving is fantastisch om te zien met veel groen, watervallen en afgronden. Na weer veilig terug te zijn gekeerd in het hostel ging ik de volgende dag naar Lake Titicaca waar ik de Isla del sol en Isla del luna bezocht. De Bolivianen geloven dat op Isla del sol de zon is geboren. Heerlijk om een stukje te varen en te genieten van het zonnetje aangezien het weer in Sucre en La Paz niet geweldig was.
Lake titicaca was een leuke tussenstop voor een dag waarna ik verder trok naar Cusco. Vanuit hier zou ik mijn absolute droomplek gaan bezoeken Machu Picchu.
Bij aankomst was ik al verliefd op het stadje Cusco. Vanuit het hostel heb je een schitterend uitzicht over de stad, erg vervelend om zo elke dag wakker te worden zeg. Wat heel toevallig was dat in het hostel onze Utrechtse vrienden weer zaten zonder dat we het van elkaar wisten. Hierdoor besloten we maar samen een tour te doen die ons naar Machu Picchu zou brengen.De groep werd aangevuld met twee beren uit Denemarken een Zwitser en een Amerikaan. Je hebt verschillende opties om naar dit wereldwonder te komen een 1 daarvan is de Jungle trek. Hierbij zouden we gaan mountainbiken/raften/zipline en hiken. De eerste dag begonnen we met een mountainbike tour die uiteraard niet zo bijzonder meer was vergeleken met de death road maar alsnog een leuke trip gehad. Vervolgens kwamen we aan bij het raften waar we te horen kregen dat de overheid verboden heeft te raften op de rivier omdat het te gevaarlijk was. Vanwege het regenseizoen valt hier zo veel water de de rivier ook veel te wild was, toch een teleurstelling voor de groep omdat de agency aangaf wel te gaan raften. Toen zijn we naar onze eerste accommodatie gegaan in een klein plaatsje waar we maar een feestje hebben gebouwd. Dit werd een latertje voor mij die ik de volgende dag wel zou voelen. Wel erg gezellig gehad met een groepje mensen uit chilie. De zipline was een fijne opstarter waarbij ik zelf niet zo veel hoef te doen. Hierna zou een wandelroute van 3 uur langs het spoor volgen naar het dorpje Aguas Calientes. Heel heel heel veel toeristen en grote groepen kwamen hier bij een om vervolgens naar Machu Picchu te gaan. Super leuk dorpje om voor een nachtje te zijn. Onze gids vertelde ons dat we twee opties hadden om naar Machu Picchu te gaan met de bus omhoog die ging om 5:30 of er voor kiezen om de 1800 trappen op te lopen die om 5:00 open ging. Natuurlijk ging onze groep voor de hike. Dit betekend dat je om 4:30 al bij de brug moest staan om beetje vooraan te staan. De wekker stond dus op 3:45 ik moest en zou als een van de eerste er zijn. Machu Picchu zelf gaat pas om 6:00 open en dan komen de ladingen met bussen ook aan. Wij zijn dus als een speer die trappen op gaan rennen en het werkte wel want rond 5:45 waren wij als eerste bij de ingang. In eerste instantie had ik echt werkelijk geen idee waar ik was omdat het compleet bewolkt was. Niemand kon wat zien. Dit zou toch vreselijk zijn geweest. Tot dat na een anderhalf uur alles weg trok en daar het mooiste plaatje tevoorschijn kwam dat ik ooit zag. Vanaf de Sun Gate helemaal bovenin zagen wij Machu Picchu. Waarna we terug klommen naar beneden voor een tour van de gids door het dorpje die vertelden over de structuur en het leven van de inca's. Hierna werden wij naar de uitgang verwezen. Hoho ik was nog niet klaar met mijn mooiste plek ooit helemaal niet nu het zo zonnig was (komt zelden voor in het regenseizoen)en er mooie grasveldjes waren om oprecht te genieten van deze wereldplek. Omdat een deel van de groep terug moest lopen die met de bus terug naar Cusco zouden gaan moesten wij naar buiten. (Ik had weer dankzij iemand de tip gekregen om een trein kaartje te kopen wat alleen maar voordelen had, namelijk langer op Machu Picchu blijven, veel mee comfort, en sneller terug en veel veiliger ipv die afgronden waar de busjes langs rijden)
Samen met vier andere wilden wij dus terug de Machu Picchu op, wij bluften ons mooi naar binnen waardoor we nog mooi drie uur langer konden genieten en chillen in het grasveldje. Nu komt het mooiste in de ochtend is deze plek vol met toeristen waardoor het toch een beetje anders is toen in de middag vele mensen weg waren voelde je hoe spiritueel het is op de berg. Het is onbeschrijfelijk. Om 13:30 was het helaas tijd om te gaan. 1800 trappen naar benden je kan wel raden hoe fijn het was om in de trein neer te ploffen na deze drie dagen, wat nog niets is vergeleken met de Salkantray trek maar goed het was een genot. In de trein nog even de tijd gehad om alles te laten bezinken. Het was een van de meest mooie dagen van de reis. Bij terugkomst in Cusco besloot ik om een Inca massage te nemen om vervolgens heerlijk ontspannen in slaap te kunnen vallen.
Dit weekend even een plannetje maken voor de komende tijd en nog genieten van de laatste zonnige daagjes Cusco! Want wat was dit een fijne plek en heb ik hier mooie dingen beleefd. Er zijn waarschijnlijk nog vele dingen die ik vergeten ben te vertellen want wat was de maand januari gaaf! Voor mij is 2018 nu al een schitterend jaar.
Tot de volgende keer en veel liefs uit Peru.
-
26 Januari 2018 - 20:29
Opa En Oma:
Hallo Dennis
Wat weer een prachtig verhaal , 2018 is mooi begonnen voor je we hopen dat
je nog heel veel mooie weken tegoed heb , veel plezier
Gr Oma en Opa -
27 Januari 2018 - 09:50
Jur & Froukje:
WAUW! Zo gaaf allemaal! Fijn dat we met je leuke verslag weer even konden meegenieten van je avonturen daar. Het begint wel te kriebelen hier... ;-) Veel plezier weer de komende tijd!! X -
02 Februari 2018 - 15:53
Ilse Van Beek:
Hoi stoere neef,
We heb genoten van je leuke, lange verslag!
Wat maak jij veel mee zeg.....hier in Ermelo (weet je nog?) zijn we jaloers op je! ;-)
Inderdaad een prachtig begin van 2018!!!
Dennis, nog heel veel plezier en gezelligheid daar.
Liefs Ilse en Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley